ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΑΒΕΙΡΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ

Ο Μυστικισμός που  αναπτύχθηκε και έγινε κραταιός στην αρχαία Ελλάδα, εξακολουθεί να αποτελεί Υψηλό Απαγορευμένο Μελέτημα για την μαθητεία στην Απόκρυφη Εσωτερική Γνώση. Τη Μυστική Εσωτερική Φιλοσοφία την έχουν αναγάγει σε Υπέρ-επιστήμη τα αρχαία Ελληνικά Μυστήρια. Αυτά έδωσαν τη Μύηση για την Αναζήτηση της Αλήθειας. Δική τους είναι η πρωτοκαθεδρία στην αποκρυπτογράφηση των μυστικών διδαγμάτων. Με τα αρχαία Ελληνικά Μυστήρια εγκαινιάζεται η Ατραπός της Έρευνας των Υπερβατικών Προτροπών. Φανερώνονται οι Μύστες, ιχνηλατείται η Αόρατη Πνευματική Ενέργεια που μας βυθίζει στα δροσερά πνευματικά ύδατα της Αγάπης και της Ενορατικής Γνώσης, που οδηγεί στην Άρρητη Επίγνωση. Ενόραση σημαίνει Γνώση. Τα Μυστήρια αυτή την ενορατική γνώση ασκούν στο έπακρο.

Στα αρχαία Ελληνικά Μυστήρια ανιχνεύουμε τη γόνιμη και εποικοδομητική διασύνδεση μεταξύ Φιλοσοφίας, Εσωτερισμού, Επιστήμης. Η υποκειμενική ιδεοκρατία του Πλάτωνος υποστασιοποιείται ως μυστικιστικό πνευματικό άθλημα για μια ακμαία και ενεργή φιλοσοφική συνείδηση. Το απόκρυφο χρησιμεύει στο Μυστήριο ως πρόκληση για το πνεύμα να γνωρίσει την αποκάλυψη του Μυστικού. Να εισδύσει στο Μυστικό. Να το ιδιοποιηθεί. Να το εγκολπωθεί. Να το βιώσει. Στη βίωση του Μυστηρίου ενασκείται η απώτατη ψυχική αγωγή. Αυτή την ενάσκηση διαπιστώνουμε στα Καβείρια Μυστήρια. Πρόκειται για τα σπουδαιότερα αρχαία Ελληνικά Μυστήρια. Είναι τα αρχαιότερα Μυστήρια στην αρχαία Ελλάδα. Καβείρια και Ελευσίνια Μυστήρια, άλλωστε, θεωρούνται ότι έχουν την ίδια μυστηριακή σπουδαιότητα.

Οι Κάβειροι, προς τιμή των οποίων γίνονταν τα εν λόγω Μυστήρια, θεωρούνταν «θεότητες» του πυρός. Η λατρεία τους μεταλαμπαδεύθηκε και στον Κέλτικο Δρυϊδισμό. Από την πλευρά της συγκριτικής θρησκειολογίας, οι  Κάβειροι αντιστοιχούν στους Κουμάρας του Ινδουισμού. Οι Κουμάρας είναι τα τέσσερα ανώτατα όντα στη Μυστική Ιεραρχία. Συμβάλλουν στην εξέλιξη του εκλεκτού μέρους του ανθρώπινου γένους.

Η λατρεία των Καβείρων παρουσιάζεται αρχικά στη Σαμοθράκη. Η Σαμοθράκη ονομάζεται, λόγω των Καβείριων Μυστηρίων, ιερότατο νησί (Ζαθέη). Οι Κάβειροι στην αρχή ήταν δύο. Αργότερα έγιναν τέσσερις. Πολλοί ερευνητές τούς ταυτίζουν με τους Διόσκουρους. Σύμφωνα με την αττική διάλεκτο, οι Διόσκουροι (Διόσκοροι ή Διόσκωροι στη δωρική διάλεκτο) εκλαμβάνονται ως γιοι του Διός. Δηλαδή «θεοί» του φωτός. Άλλοτε και αλλού λατρεύονταν σαν «θεότητες» και άλλοτε ως ηρωικές μορφές. Από τα αρχαιότατα έτη η λατρεία τους άκμαζε στη Μεσσηνία και τη Λακωνία. Από εκεί διαδόθηκε σε όλη την Ελλάδα. Η μυθολογία μάς πληροφορεί ότι οι Διόσκουροι Κάστωρ και Πολυδεύκης θεωρούνται γιοι της Λήδας και του Διός (Paton, De cultu Dioscurorum apud Graecos, 1894), αδελφοί της Ελένης που γεννήθηκε από αυγό (Ορφικά Μυστήρια, Θεοσοφία). Και οι Διόσκουροι γεννήθηκαν από αυγό. Εκκολάφθηκαν από το αυγό της αρχέγονης μυστηριακής παράδοσης.

Κάβειροι, Διόσκουροι, Τυνδαρίδες είναι ονομασίες συγχεόμενες μεταξύ τους. Τυνδάρεως ονομαζόταν στη Λακωνία ο Ζευς. Η ηρωική μορφή του Τυνδάρεως χαρακτήριζε επίσης τον σύζυγο της Λήδας και βασιλιά της Λακωνίας. Γι’ αυτό επικράτησε ο μύθος πως οι Διόσκουροι ήταν οι γιοι του Τυνδάρεως. Οι Ομηρικοί ύμνοι μάς διαφωτίζουν πώς γεννήθηκαν κάτω από τις κορυφές του Ταΰγετου. Προσφιλής διαμονή των Διόσκουρων εικάζεται πως είναι και η κωμόπολη Θεράπνη της Λακωνίας. Εκεί ήταν κάτω από τη γη κατά το ήμισυ του έτους. Το υπόλοιπο ήμισυ βρίσκονταν κοντά στον Δία επάνω στον Όλυμπο. Συμβολίζουν το μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας φως. Τόσο ο Κάστωρ όσο και ο Πολυδεύκης θεωρούνται κράτιστοι ιππείς. Κυβερνούν λευκά άλογα. Ο Κάστωρ παριστάνεται και ως δρομέας. Ο Πολυδεύκης και ως κραταιός πυγμάχος. Γι’ αυτό και τιμούνταν σαν «θεοί» σε αγώνες (ο Πίνδαρος τους ονομάζει «ευρυχώρου ταμίας Σπάρτας αγώνων»). Καθιέρωσαν την ένοπλο όρχηση. Χαρακτηρίζονταν από υποδειγματική ηθική ανωτερότητα, που επιδρούσε στην ηθικό-κοινωνική διάσταση της πολιτικής οργάνωσης. Έμαθαν στους Λακεδαιμόνιους την όρχηση των Καρυών της Λακωνίας.
Οι Διόσκουροι είχαν τις παρακάτω ηθικές αρετές που αποδίδονται και στους Κάβειρους: 1) Αξιέπαινη ανδρεία, 2) Βαθιά ευσέβεια, 3) Στρατηγικές ικανότητες, 4) Αδέκαστη δικαιοσύνη, 5) Επεξεργασμένο Μυστικισμό, 6) Υπερφυσικές δυνάμεις.

Εικάζεται ότι βοηθούσαν όποιον χρειαζόταν τη βοήθειά τους σε κάθε στιγμή. Διέσωζαν όσους κινδύνευαν στη θάλασσα επιφαινόμενοι σαν αστέρια επάνω στα πλοία. Γι’ αυτό οι Διόσκουροι ονομάζονταν τα ηλεκτρικά φώτα που πολλές φορές εμφανίζονταν στα πλοία τη νύκτα. Ονομάζονται επίσης πυρά του αγίου Έλμου ή τελώνια. Όμως και οι Κάβειροι διέσωζαν τους ναυαγούς. Είχαν μυηθεί στα Μυστήρια της Σαμοθράκης. Έλαβαν μέρος στην αργοναυτική εκστρατεία και κάποτε διέσωσαν τους συμπλέοντες κατασιγάζοντας την τρικυμιώδη θάλασσα. Διατυπώνεται και η γνώμη του Bryand ότι όταν μιλάμε για Κάβειρους οφείλουμε να εννοούμε τον Νώε και τους τρεις γιους του, και ότι τα Καβείρια Μυστήρια αποτελούν μεταγενέστερη τροποποίηση της Λατρείας της Κιβωτού. Ενδιαφέρουσα διαθρησκειακή επισήμανση.

Κατά τον Ακουσίλαο τον Αργείο, από την Κάβειρα και τον Ήφαιστο γεννήθηκε ο Κάσμιλος. Από τον Κάσμιλο έγιναν τρεις θυγατέρες Καβειρίδες και τρεις γιοι Κάβειροι. (Ακουσιλάου του Αργείου, Γενεαλογία, στο Muller, MH6, I, 100-104, IV 624). Άλλοι αρχαίοι συγγραφείς θεωρούν τους Κορύβαντες ή Κύρβαντες της Φρυγίας ταυτιζόμενους με τους Κάβειρους της Σαμοθράκης. Άλλες έρευνες θεωρούν Κάβειρους τους γιους της Ηλέκτρας και του Διός, Δάρδανο και Ιασίονα. Έλαβαν το όνομα Κάβειροι από το φρυγικό βουνό Κάβειρον, επάνω στο οποίο έμεναν. Κατ’ ουσία τα Καβείρια Μυστήρια αποσκοπούσαν στην πραγματική γένεση του ανθρώπου. (Κων. Γ. Κουρτίδου, Τα Αρχαία Ελληνικά Μυστήρια, Αθήνα 1934). Πάντως, το κύριο περιεχόμενό τους ήταν η διαμόρφωση Κοσμογονίας βασιζόμενης στη γενεαλογία των Καβείρων. Παιδιά, γυναίκες, άνδρες μυούνταν στα παραπάνω Μυστήρια. Οι μυήσεις γίνονταν σε ορισμένη εποχή του έτους. Διαρκούσαν εννέα ημέρες. Κατά τη διάρκειά τους η φωτιά σβηνόταν σε όλη τη Σαμοθράκη. Ακολουθούσε η λήψη νέας φωτιάς από τη Δήλο που θεωρούταν ιερό νησί. Πριν από τη μύηση, ο υποψήφιος έπρεπε να εξομολογήσει τα αμαρτήματά του για την ψυχική κάθαρσή του.

Ο σχολιαστής του Ομήρου μάς πληροφορεί πως όταν άρχιζε η μύηση, ο υποψήφιος περνούσε μέσα στο σκοτάδι της νύκτας δάση και ποταμούς για να φθάσει στο «ιερό» κρατώντας στεφάνι από κλαδιά ελιάς, και έχοντας γύρω από τα νεφρά του πορφυρή ταινία. Η μύηση ήταν ολοκληρωτικά φαλλική. Ολοκληρωνόταν με την ανάσταση του δολοφονημένου Κάβειρου και το χαρούμενο πανηγύρι που διαδεχόταν το πένθος και τη συνοφρύωση, όπως γινόταν και στα Μυστήρια του Ίακχου, του Άδωνι, του Όσιρι κλπ. Όταν ολοκληρωνόταν η μύηση, ο μυημένος τοποθετούταν επάνω σε θρόνο. Γύρω από αυτόν επιδίδονταν οι τελεστές σε χορό. Αυτή η τελετή ονομαζόταν θρονισμός. Στον μύστη προσφερόταν πορφυρή ταινία για την προφύλαξή του από τους κινδύνους. Στα Καβείρια Μυστήρια διαπιστώνουμε τη σκοποθετική αξία της μύησης για τη διαμόρφωση του ηθικού προσώπου στους μυούμενους.
Ο Πυθαγόρας οφείλει, σύμφωνα με τον Ιάμβλιχο, μεγάλο μέρος της Μυστικής Φιλοσοφίας του στη μύησή του στα Καβείρια Μυστήρια (Ιαμβλίχου, Περί του Πυθαγορικού Βίου). Τα Καβείρια σχετίζονται με τα Ελευσίνια γιατί και στα δύο Μυστήρια λατρευόταν η Δημήτηρ ή Δήμητρα ως χθόνια «θεά» και ονομαζόταν Καβειρία (Ser. E. Ouvaroff – Essai sur les Mysteres d’ Eleusis, Paris 1816. Προβλ. του ιδίου, Ελευσίνια Μυστήρια – μετ. Ουρ. Τζεν, εκδ. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, Αθήνα 1992). Επίσης, το ιερατείο των Καβείριων Μυστηρίων ήταν πολυπληθές όπως και αυτό των Ελευσινίων (Εικάζεται πως το ιερατείο των Καβείριων υφίσταται και στην εποχή μας ως ιερατείο της Σαμοθράκης). Στο ιερατείο των Καβείριων διακρίνονταν ο εξομολογητής «ιερέας» Κόης ή Κοίης, οι Ανακτοτελεστές, οι δικαστές «ιερείς», που αποφάσιζαν ποιοι και ποιες θα μυηθούν, η «ιέρεια» Λουτροφόρος που μεριμνούσε για την ψυχική κάθαρση των υποψήφιων. 

Πολλοί ερευνητές διεξέρχονται και τη σχέση των Καβείριων Μυστηρίων με τον Ορφέα (Ser. S. Ouvaroff). Η φαλλική διάσταση των Καβείριων αποτελεί την πρωταρχή της εκστατικής μαγείας (Edw. Art. Waite, A New Encyclopedia of Freemasonry, τόμ. Α, Β, Λονδίνο). Μερικοί αρχαιολόγοι επιδιώκουν να θεωρήσουν τους Κάβειρους ως Φοίνικες. Αυθαιρετούν, όμως, γιατί εδράζονται μόνο στο σημιτικό όνομα Καβέρ (μεγάλος). Όταν όμως οι Έλληνες ονόμαζαν τους Κάβειρους «μεγάλους θεούς», δεν συνέχεαν αυτή την ονοματοδοσία με το σημιτικό Καβέρ (Bloch, Megaloi “theoi” στο Roschers, Mythologische Lexikon). Άλλωστε, η συνεκφορά «μεγάλοι θεοί» απαντάται και στη Μυθολογία Κθούλου, στην οποία ιδιαίτερα έχει ενδιατρίψει ο κ. Γ. Γεώργιος Μπαλάνος, εστιάζοντας αυτή τη Μυθολογία στις παρεμφερείς προς το «μεγάλοι θεοί» συνεκφορές «πρεσβύτεροι θεοί» και «παλιοί θεοί». Μερικοί ερευνητές διατείνονται πως η λέξη Κάβειρος προέρχεται από το ρήμα κάπτω.

Τα Καβείρια λάμβαναν χώρα και στη Λήμνο. Το υφαιστειογενές του νησιού προξένησε τη συσχέτιση των Καβείρων με τον Ήφαιστο. Θεωρούνταν παιδιά του. Εγγυώντο την πλούσια καρποφορία των αμπελιών της Λήμνου. Για τη λατρεία των Καβείρων στη Λήμνο συγκεντρώνουμε πληροφορίες, λίγες αλλά αρκετά σαφείς από τον Λατίνο ποιητή Άκτιο στο έργο του «Φιλοκτήτης». Σαφέστερες πληροφορίες μας δίνει ο Φιλόστρατος (Φιλοστράτου, Ηρωικός 740). Στα Καβείρια της Σαμοθράκης, η Δήμητρα ονομαζόταν Αξίερος, ο Άδης Αξιόκερσος, η Περσεφόνη Αξιόκερσα, ο Ερμής Κάσμιλος. Παριστανόταν ως ιθύφαλλος για να συμβολίζει την ευφορία. Το πρόθημα άξιος νοείται ως ιερός. Για τα άλλα συνθετικά δεν απαντάται έγκυρη θεώρηση. Οι Ρωμαίοι ονόμαζαν τους Κάβειρους Penates (Γενέθλιοι «θεοί»).Τα Καβείρια Μυστήρια γίνονταν σε όλη την Ελλάδα, όχι όμως στην πληρότητά τους όπως στη Λήμνο και τη Σαμοθράκη. Προσέγγιζαν, πάντως, τη μυστηριακή ατμόσφαιρα της Λήμνου και της Σαμοθράκης τα Καβείρια της Θράκης, της Θάσου, της Ίμβρου, της Μικράς Ασίας, της Μακεδονίας (F. Lenormant, Cabiri, στο Daremberg Saglio, Dictionaire des Antiquites). Πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ανακαλύφθηκε Καβείριον («Ιερόν») κοντά στη Θήβα. Σε αυτό υφίσταται ταύτιση του Κάβειρου με τον Διόνυσο. Κοντά στον Διόνυσο παριστάνεται ο Παις.
Στα Καβείρια Μυστήρια της Σαμοθράκης μυήθηκαν η Ολυμπιάς και ο σύζυγός της Φίλιππος ο Μακεδόνας. Το 86 π.Χ., επί Σύλλα, πειρατές σύλησαν τον πλουσιότατο ναό των Καβείρων. Πρέπει να σημειωθεί πως η Σαμοθράκη έχει τεράστια μυστική δύναμη. Στη βόρεια Σαμοθράκη, κοντά στην Παλαιόπολη, σώζονται τα ερείπια της αρχαίας πόλης στην οποία βρίσκεται και το Καβείριον. Αυτά ανασκάφηκαν αρχικά το 1874 από τους Αυστριακούς αρχαιολόγους Κόντσε και Χάουζερ από τη Βιέννη. Τα ερείπια αποτελούνται από δύο ναούς των Καβείρων του 4ου και 3ου αιώνα π.Χ., μία στοά στα δυτικά των ερειπίων και το Αρσινόειον προς βορρά, περιφερειακού κτιρίου αφιερωμένου από τον βασιλιά Λυσίμαχο στην σύζυγό του Αρσινόη. Τα Καβείρια Μυστήρια δίνουν στη Σαμοθράκη το προβάδισμα στην εδραίωση του αρχαίου Ελληνικού Μυστικισμού.  

Yπο του 

 

Δρος. Νικολάου Χαρακάκου
(Καθηγητή  Θεολογίας, διδάκτωρος  Θεολογίας και Φιλοσοφίας)

Διαφορές Μισραϊμ-Μέμφις και Μέμφις-Μισραϊμ

Από ιστορική άποψη, οι δύο Τύποι, ο Αιγυπτιακός Τύπος Μισραϊμ και ο Ανατολικός Τύπος Μέμφις,  κατάγονται μεν από πολύ παλιά, εμφανίσθηκαν όμως τους 2 προηγούμενες αιώνες.

Σύμφωνα με τον Gastone Ventura και τα ιστορικά αρχεία του Κυρίαρχου Μεγάλου Θυσιαστηρίου της Αδριατικής, ή με άλλα λόγια του Παγκόσμιου Υπάτου Συμβουλίου των Τύπων Μισραϊμ και Μέμφις, ο μεν Τύπος Μισραϊμ εμφανίσθηκε στην Βενετία το 1801 (γνωρίζουμε για τον αδελφό Filalete Abraham, ή αλλιώς Βαρώνο Tassoni di Modena) ο δε Τύπος Μέμφις, το 1839 στο Παρίσι από τον Etienne Marconis. Ο Τύπος Μισραϊμ διαδόθηκε ταχύτατα σε Ιταλία και Γαλλία.

Με βάση αρχεία που έχουν βρεθεί, υπάρχει η βεβαιότητα οτι ο Τύπος Μισραϊμ λειτουργούσε στην Ζάκυνθο το 1782 και στην Βενετία το 1796. Περισσότερες ιστορικές αναφορές δεν είναι δυνατόν να θεωρηθούν ακριβείς, δεδομένων των συνθηκών της εποχής.

Και οι δύο αυτοί Τεκτονικοί Τύποι, είχαν πολύ αυστηρές αρχές:

1. απαγόρευση ομαδικών μυήσεων
2. απαγόρευση μυήτρων
3. άνοδος στους βαθμούς μόνον μετά από εξέταση
4. αμιγείς στοές
5. απαγόρευση συζήτησης περί πολιτικής και θρησκείας
6. οχι εκλογικές διαδικασίες

Το βασικό «πιστεύω» ΚΑΙ των δύο ήταν οτι ο άνθρωπος έχει ένα εσώτατο θείο κέντρο μέσα του, το οποίο μέσω της αυθεντικής μυητικής διαδικασίας αλλά και της προσωπικής εργασίας επί του εαυτού, αφυπνίζεται προκειμένου ο μυημένος να συναντήσει την αρχέγονη πηγή του. Τον Υπέρτατο Κτίστη των Κόσμων ή Μεγάλο Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος. Ετσι και μόνον έτσι η κοινωνία δύναται να βελτιωθεί, δηλαδή δια της προσαρμογής της κοινωνίας στις μυητικές αρχές και όχι δια της προσαρμογής της μυητικής διαδικασίας στην κοινωνία, όπως από τότε πολλά Τάγματα επιχειρούσαν.

Οι αυστηρές αυτές μυητικές αρχές, δυστυχώς δεν βρήκαν πάντοτε αξιόλογους αναζητητές να τις συντηρήσουν. Η ματαιοδοξία και η αναζήτηση αξιωμάτων, ώθησαν μερικούς εκ των αξιωματούχων αυτών των δύο Τύπων, να τους εντάξουν ως παράρτημα μέσα σε Πολυπληθή Τάγματα, τα οποία ως μόνη ενασχόληση είχαν, την επιβεβαίωση του εγωϊσμού των μελών μέσω της ανάδειξής τους σε αξιώματα, την ενασχόληση με την πολιτική (έστω και έμμεσα, και αυτό είναι χειρότερο), αλλά ακόμη και την ανάμειξή τους με την θρησκεία. Είτε καλοπροαίρετα είτε κακοπροαίρετα, οι δύο Τύποι σύντομα βρέθηκαν να εξυπηρετούν τα προσωπικά συμφέροντα των αξιωματούχων τους, αντί της λείανσης του ακατέργαστου λίθου. Ο ακατέργαστος λίθος στα χέρια αδελφών μόνον κατ’όνομα, αντί να λειαίνεται, γίνεται πιο αιχμηρός...

Ετσι, εμφανίσθηκε ο Τύπος Μέμφις-Μισραϊμ, ο οποίος προσαρμοζόμενος στα κοινωνικά δεδομένα, εγκατέστησε τις ομαδικές μυήσεις, τις μικτές Στοές, την άνοδο σε βαθμούς με την συμπλήρωση συγκεκριμένου χρόνου, τα μύητρα, και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ενταγμένοι μέσα στα μεγάλα Τάγματα της εποχής, ως παράρτημά τους, είχαν και την επαφή με την εκάστοτε πολιτική εξουσία η οποία τα χρησιμοποιούσε. Η δε συζήτηση περί εσωτερισμού ήταν ανύπαρκτη. Και αυτό λειτουργεί μέχρι σήμερα.

Η θυσία, φυσικά της παραδοσιακότητας, έφερε και την ραγδαία αύξηση μελών. Η ποιότητα θυσιάσθηκε χάριν της ποσότητας. Δυστυχώς τα Τυπικά που χρησιμοποιούνται στον Μέμφις-Μισραϊμ δεν έχουν καμμία σχέση με τα αυθεντικά Τυπικά του Μέμφις ούτε του Μισραϊμ, αλλά αποτελούν μία σύνθεση μεταξύ αυτών και του Σκωτικού Τύπου.

Αυτή όμως η διαδικασία προσαρμογής, ακυρώνει όλον τον κραδασμό του Τυπικού, το οποίο πρέπει να λειτουργεί μόνον ως σύνδεση με το Εγρηγορός και αποκλειστικά ως συντονισμός μαζί του. Το Τεκτονικό Τυπικό είναι μία μουσική συμφωνία. Η οποιαδήποτε «προσαρμογή» αλλοιώνει την επιζητούμενη αρμονία η οποία είναι και ο σκοπός της Στοάς.

Από τις τάξεις του Μέμφις-Μισραϊμ πέρασαν, παρ’όλα αυτά, και επιφανείς Τέκτονες, όπως ο Garibaldi και ο G. Encausse.

Δυστυχώς, η ιστορία έχει καταγράψει ακόμη και ένωση του Τύπου Μέμφις-Μισραϊμ με την (πολύ σημαντική κατά τα άλλα) Γνωστική Εκκλησία, δημιουργώντας τον μύθο του Γνωστικού Μέμφις-Μισραϊμ. (Απαράδεκτο για Τεκτονικό Τάγμα να υποχρεώνει τα μέλη του σε συγκεκριμένη θρησκεία). Από αυτήν την νοοτροπία δεν γλύτωσαν δυστυχώς ούτε ένας-δυό κλάδοι του Μαρτινισμού οι οποίοι υπέγραψαν συνθήκες συμμαχίας και αλληλοαναγνώρισης  με την Γνωστική Εκκλησία κάποια στιγμή, αλλά ευτυχώς ούτε αυτό είχε συνέχεια.

Το Εγρηγορός φυσικά ενός Τύπου δεν εγκαταλείπει ποτέ την αχτίνα του.

Λίγοι αποφασισμένοι, αποστασιοποιημένοι από τις ενέργειες που προαναφέρθηκαν, συντήρησαν και τους δύο Τύπους στην αυθεντική τους μορφή.

Στις 23/9/1923, ο Reginald Gambier Mac Bean ως Υπάτη αρχή του Τύπου Μέμφις, μεταβιβάζει όλες του τις ισχείς στον Marco Egidio Allegri 33^ο του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού, μέχρι εκείνη την στιγμή.

Το 1925 ο Marco Egidio Allegri καθίσταται Υπάτη αρχή του Τύπου Μισραϊμ. Και ο Μισραϊμ και ο Μέμφις ήσαν εκείνη την εποχή «εν ύπνω».

Θα πρέπει να επισημάνουμε, οτι τέτοιας μορφής Τεκτονικού Τύποι, δεν λειτουργούν κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Η Φασιστική Ιταλία τους κυνήγησε και γι’αυτό, για ένα διάστημα λειτούργησαν κάτω από την κάλυψη του Μαρτινιστικού Τάγματος, το οποίο, από άγνοια μάλλον του καθεστώτος, συνέχισε να λειτουργεί. Έτσι ο εκάστοτε επικεφαλής όταν έκρινε οτι η λειτουργία τους θα τους εκφύλιζε, τους έθετε «εν ύπνω».

Στις 16 Μαϊου 1945, με το τέλος του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου, ο  Marco Egidio Allegri κατέχοντας τα ύψιστα αξιώματα και στον Τύπο Μισραϊμ και στον Τύπο Μέμφις, και όντας η Υπάτη δύναμη και των δύο, αποφάσισε να τους ενώσει κάτω από την ονομασία «Αρχαίος και Αρχέγονος Ανατολικός Τύπος Μισραϊμ και Μέμφις». Δημιούργησε στο διηνεκές το Κυρίαρχο Μεγάλο Θυσιαστήριο της Αδριατικής και αφύπνισε και τους δύο Τύπους σε όλα τους τα Δώματα, καθιστάμενος, σύμφωνα με τους Κανονισμούς και των δύο, ο πρώτος Κυρίαρχος Μεγάλος Γενικός Ιεροφάντης, Κυρίαρχος Μεγάλος Διδάσκαλος.

Ο δημιουργημένος πλέον Τύπος Μισραϊμ-Μέμφις, άρχισε να λειτουργεί με βάση τις αυστηρές αρχές που διείπαν και τους δύο Τύπους στην αυθεντική τους μορφή, διατηρώντας τον Τεκτονισμό στην πρωταρχική του μορφή, που τον θέλει συνέχεια των αρχαίων μυστηρίων. Με αυτήν την μορφή λειτουργεί μέχρι σήμερα.

Αναγνωρίζοντας την ανάγκη της Γυναίκας να συμμετάσχει στην μυητική διαδικασία, ο Τύπος Μισραϊμ-Μέμφις, λειτουργεί αμιγείς γυναικείες Στοές, με γυναικεία Τυπικά, τα οποία λειτουργούν με γυναικείους μύθους και σύμβολα (πέραν των κοινών συμβόλων για τα δύο φύλα), οι οποίες λειτουργούν με βάση τα γυναικεία Τυπικά του Cagliostro. Ετσι η Γυναίκα στον Τύπο Μισραϊμ-Μέμφις, ασκεί την δική της μύηση, με τα δικά της Τυπικά, μη υπακούντας στην ψευδεπίγραφη ομοιότητα των μικτών συστημάτων, αλλά στην αξιωματική ισότητα μεταξύ των δύο φύλων, η οποία ανυψώνει το φύλο στην πραγματική του θέση, εκκινώντας από το δικό του διαφορετικό σημείο το καθένα, προκειμένου να καταλήξουν στην αρμονική συνύπαρξη «εσωτερικά» και «εξωτερικά».

Με βάση τα πιο πάνω προκύπτει οτι οι διαφορές μεταξύ των δύο κλάδων που σχηματίσθηκαν, είναι αποκλειστικά διαφορές μυητικής δομής και μυητικής λειτουργίας. Ο μεν Μέμφις-Μισραϊμ έχει περισσότερο κοινωνικό χαρακτήρα, ο δε Μισραϊμ-Μέμφις παραδοσιακό και μυητικό, διατηρώντας 3 σειρές βαθμών, τους Συμβολικούς (1^ο, 2^ο, 3^ο) τους φιλοσοφικούς (4^ο και άνω) και τους Ιλλουμινιστικούς (90^ο και άνω).

 

Ο Απόκρυφος Συμβολισμός της Ατλαντίδος

Ατλαντίδα, ένας τόπος άγνωστος και γεμάτος μυστήριο. Αν και κάποιοι αναφέρουν πως τόσο ο Αισχύλος όσο και ο Όμηρος έχουνε εμμέσως πλην σαφώς αναφερθεί στον τόπο αυτόν, εν τούτοις η πρώτη επίσημη αναφορά εντοπίζεται στον Τίμαιο και στον Κριτία του Πλάτωνος.

Σε αυτούς τους διάλογους ο Πλάτωνας μιλάει για έναν πόλεμο μεταξύ των Αθηναίων και των Ατλάντων, των οποίων η χώρα βρισκότανε έξω από τις Ηράκλειες στήλες. Σύμφωνα με τον πλατωνικό διάλογο ο πόλεμος αυτός έλαβε χώρα 9000 χρόνια πριν από την επίσκεψη του Σόλωνος στην πόλη Σάϊδα της Αιγύπτου.

Οι Ατλαντες, που λάτρευαν τον θεό Ποσειδώνα, ήτανε ενάρετοι άνθρωποι «αλλά όταν το θεϊκό στοιχείο άρχισε να εκφυλίζεται από μέσα τους, αφού αναμίχθηκε πολύ και πολλές φορές με το ανθρώπινο στοιχείο, το οποίο τελικά και επικράτησε, τότε άρχισαν να συμπεριφέρονται με απρέπεια μη έχοντας τη δύναμη να βαστάξουν πια το βάρος του πλούτου τους» . Έτσι αποφάσισαν να κατακτήσουν όλον τον κόσμο, όπως αποδεικνύουν τα λόγια του Αιγυπτίου ιερέα προς τον Αθηναίο Σόλωνα, «γιατί τα γραπτά μας αφηγούνται πως η πόλη σας κάποτε κατέστρεψε μία δύναμη, που πορευόταν με θράσος εναντίον ολόκληρης της Ευρώπης και της Ασίας, ξεκινώντας απέξω με ορμή από κάποιο σημείο του Ατλαντικού ωκεανού». Όμως λόγω της απρεπής τους συμπεριφοράς ο Δίας τους βύθισε εν μία νυχτί. «μέσα σε μία μέρα και μία τρομερή νύχτα, ολόκληρος ο στρατός σας κατέπεσε στη γη και η Ατλαντίδα επίσης καταποντίστηκε και εξαφανίστηκε».

Στο άρθρο τούτο δεν θα μας απασχολήσει το που βρίσκεται η θρυλική Ατλαντίδα, δηλαδή αν πράγματι βρίσκεται σε κάποιο σημείο του Ατλαντικού ωκεανού ή αν πρόκειται για την Μινωική Κρήτη, ή ακόμη και για την Κύπρο, αλλά αν υπάρχει κάποιος βαθύτερος λόγος που γίνεται αναφορά στον τόπο αυτόν.

Ας υποθέσουμε πως ο Πλάτωνας εξελίσσοντας την φιλοσοφική του σκέψη μέσα από τους διαλόγους του, κάνει έμμεσες αναφορές σε παλιότερες θέσεις του, τις οποίες ένας προσεκτικός και συνεχής αναγνώστης του θα είχε την ικανότητα να εντοπίσει.

Με άλλα λόγια ο Πλάτωνας δεν θα έκανε άμεσες αναφορές σε προηγούμενες ιδέες του, αλλά με φράσεις ή λέξεις κλειδιά θα υπόδειχνε στον αδιάκοπο αναγνώστη του, που θα πρέπει να κοιτάξει. Έτσι παρατηρούμε πως ο αριθμός 9000, που αντιστοιχεί στον χρόνο διεξαγωγής του πολέμου, αναφέρεται και στον διάλογο Φαιδρός, που έχει συνταχτεί πριν τον Τίμαιο.

«Λοιπόν, παιδί μου, αυτά τα αγαθά, τόσο μεγάλα και θεϊκά, θα σου χαρίσει η φιλία του εραστή. Αντίθετα η οικειότητα εκείνου που δεν είναι ερωτευμένος, όντας ανακατεμένη με την φρόνηση των θνητών, θα σου επιφυλάξει θνητές και φειδωλές απολαβές, θα ενσπείρει στην ψυχή του φίλου, την ανελευθερία, που επαινείται από τον πολύ κόσμο ως αρετή, και θα κάνει την ψυχή να στριφογυρίζει και κάτω από τη γη, σαν ανόητη για 9000 χρόνια».

Στον διάλογο αυτόν εξετάζετε αν θα πρέπει κάποιος να προτιμά την φιλία ενός ερωτευμένου ή ενός που δεν διακατέχεται από έρωτα. Όπως τελικά προκύπτει από τον Φαιδρό, θα πρέπει να προτιμηθεί η φιλία με ερωτευμένου διότι αυτός διακατέχεται από μανία , την οποία ο Πλάτωνας θεωρεί θεϊκή, και έτσι θα διοχετευτεί στον νέο η επιθυμία να γνωρίσει τα αληθινά όντα, κάτι που δεν θα συμβεί με τον μη ερωτευμένο ο οποίος ενεργεί με φρόνηση.

Μάλιστα αυτή η αφοσίωση σε ερωτευμένο θα μεγαλώσει τα φτερά της ψυχής. «και από εκεί αυτό το ρεύμα (εννοεί τον ερωτικό πόθο που ο Δίας όντας ερωτευμένος με τον Γανυμήδη είχε ονομάσει ίμερο) αναζωογονεί τις ρίζες των φτερών, τις τροφοδοτεί πάλι και δίδει δύναμη στις φτερούγες να μεγαλώσουν και στο τέλος γεμίζει με έρωτα και την ψυχή του αγαπημένου». Κατά τον Πλάτωνα η ψυχή είναι αγέννητη, αθάνατη και φτερωτή. Η ψυχή από την φύση της επιθυμεί να επικοινωνήσει με το θεϊκό. «το θεϊκό είναι όμορφο, σοφό, καλό, κι έχει όλες τις σχετικές με αυτά ιδιότητες. Με τούτες πιο πολύ τρέφεται και μεγαλώνει το φτέρωμα της ψυχής, ενώ φθείρεται και καταστρέφεται από το άσχημο, το κακό και τις άλλες αντίθετες ιδιότητες».

Έτσι η ψυχή που θα συσχετιστεί με το άσχημο, δηλαδή με τον μη ερωτευμένο, θα χάσει τα φτερά της και θα «περιφέρεται από δω κι από κει μέχρι να βρει να κρατηθεί από κάτι στέρεο, και εκεί πλέον εγκαθίσταται και αποκτά γήινο σώμα».

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφερθεί πως σύμφωνα με την Πλατωνική φιλοσοφία το σώμα είναι σήμα (φυλακή) της ψυχής. Επίσης μέσα στον Φαιδρό παρομοιάζεται η ψυχή με ένα άρμα που το σέρνουνε δύο άλογα, όπου το ένα είναι υπάκουο και το άλλο ανυπάκουο και κακό. Αυτά τα δύο άλογα τα κατευθύνει ένας ηνίοχος.

Για να μην πολυλογούμε ο ηνίοχος συμβολίζει το λογιστικό μέρος της ψυχής και σχετίζεται με την σοφία, αλλά και με τους άρχοντες, το καλό άλογο με το θυμοειδές μέρος της ψυχής και σχετίζεται με την ανδρεία και τους φύλακες μίας πόλης και το κακό άλογο με το επιθυμητό και σχετίζεται με την σωφροσύνη (φρόνηση) και με τον λαό. Η σωστή συνεργασία αυτών των τριών στοιχείων είναι η δικαιοσύνη, την οποία πραγματεύεται ο Πλάτωνας στην Πολιτεία.
Το λογιστικό βρίσκεται στο κεφάλι και θεωρείται θεϊκό, τα άλλα δύο είναι θνητές ψυχές που έχουνε δημιουργήσει οι δημιουργηθέντες θεοί. Σύμφωνα με τον Τίμαιο, υπάρχει ένας θεός δημιουργός του σύμπαντος, ο οποίος δημιούργησε τους υπόλοιπους θεούς και τους έδωσε την εντολή να δημιουργήσουνε τον άνθρωπο, έτσι ώστε να είναι θνητός, διότι αν τον δημιουργούσε ο ίδιος θα ήτανε αθάνατος.

Το θυμοειδές μέρος το τοποθέτησαν στο θώρακα και «έκτισαν ισθμό και όριο μεταξύ του κεφαλιού και του στήθους , βάζοντας ανάμεσά τους τον αυχένα, ώστε να τα ξεχωρίζει». Ο διαχωρισμός αυτός έγινε για να μην μολυνθεί το θεϊκό από το θνητό. Μέσα στον θώρακα υπάρχει η καρδιά, η οποία ακολουθεί την λογική, και ο πνεύμονας. Κατά τον Πλάτωνα δεν είναι τυχαία η θέση τους «γνωρίζοντας όμως από πριν οι θεοί ότι το σκίρτημα της καρδιάς, όταν προαισθάνεται κακά ή όταν φουντώνει η οργή, οφείλεται στην φωτιά, θέλοντας να βοηθήσουν την καρδιά, τοποθέτησαν κοντά της τον ιστό του πνεύμονα. Αυτός είναι μαλακός και χωρίς αίμα κι επίσης είναι τρυπημένος από κοιλότητες, όπως το σφουγγάρι για να προσφέρει αέρα και ποτό, καθώς δέχεται δροσιά και ανακούφιση στην καρδιά καταλαγιάζοντας την όταν είναι φουσκωμένη».

Το επιθυμητό μέρος, «που επιθυμεί τις τροφές, τα ποτά και οτιδήποτε άλλο χρειάζεται το σώμα, το εγκατέστησαν στο χώρο μεταξύ του διαφράγματος και της περιοχής του αφαλού, αφού κατασκεύασαν όλον τον αυτόν χώρο ως μία φάτνη για την θρέψη του σώματος. Έδεσαν λοιπόν εδώ το μέρος αυτό της ψυχής σαν πλάσμα άγριο, που είναι απαραίτητο να τρέφεται δεμένο, εάν βέβαια πρόκειται να επιζήσει το ανθρώπινο είδος». Και συνεχίζει λίγο παρακάτω «γεννώντας την απληστία, εξαιτίας της γαστριμαργίας θα έκανε όλο το ανθρώπινο γένος να είναι αφιλόμουσο, άμουσο και απείθαρχο στο θεϊκό στοιχείο, που υπάρχει κατεξοχήν μέσα μας».

Κατά την προσωπική μου γνώμη, για άλλο λόγο έχει αναφερθεί η ιστορία της Ατλαντίδος στον Τίμαιο και για άλλο στον Κριτία. Στον δε Κριτία λόγω του ενδιαφέροντος που προέκυψε από την αναφορά της στον Τίμαιο. Στον Τίμαιο όμως πιστεύω πως ο Πλάτωνας την αναφέρει ως ένα κρυφό παράδειγμα της σύγκρουσης του επιθυμητού μέρους της ψυχής με το θυμοειδές.

Κατ’ αρχάς το διάφραγμα που χωρίζει τα δύο αυτά μέρη είναι οι Ηράκλειες στήλες. Οι Αθηναίοι που στάθηκαν φύλακες και νίκησαν τους Άτλαντες είναι το θυμοειδές, ενώ οι ’τλαντες που ήθελαν να κατακτήσουν όλον τον κόσμο είναι το επιθυμητό. Επίσης ο αριθμός 9000 δηλώνει την ψυχή που εμπιστεύτηκε αυτόν που λειτουργεί με φρόνηση, με την οποία φρόνηση σχετίζεται το επιθυμητό μέρος.

Με λίγα λόγια αναφέρεται στην ψυχή που δεν προσπάθησε να δει τα αληθινά όντα, αλλά προτίμησε την ικανοποίηση του στομάχου της.

ΑΑΣΤ-εια Κατασταση

Λενε πως ερχεται η μερα αργα η γρηγορα που τα παντα καταρρεουν γυρω σου και ολα οσα πιστευεις γκρεμιζονται και ποτε πια δεν ειναι ιδια.

Λενε πως τα σημαντικοτερα προβληματα δημιουργηθηκαν απο πολυ μικρα λαθακια ,η αλλιως τα «νομιζα» που ακους οταν ρωτας ποιανου ιδεα ηταν.

Λενε πως δεν δημιουργουν ξερω-λες Σεβασμίους και δεν ειναι δογματικοι Διδασκαλοι αλλα τα ξεχνουν ολα οταν ερχεται η ωρα να ακουσουν μια «αλλη» αποψη.

Λενε,λενε,λενε ...

Και το θεμα ειναι οτι ερχεται το πληρωμα του χρονου και «καποιος» τους βγαζει στη φορα και αποκαλυπτει πως ολα οσα λενε τουλαχιστον εναντιον των «αλλων» Μεγαλων δυναμεων ειναι λογια απλα για να δημιουργησουν εντυπωσεις και τιποτα παραπανω. Ειναι «ιδεες» δηθεν που τους διαφοροποιουν απο τους «αλλους» και τους κανουν «αυτους» κανονικους και τους «αλλους» ....... «πλαστογραφους» ,αντι-κανονικους και με λιγα λογια «δευτερους» οχι παντως σαν κι αυτους !!!

Και η μερα αυτη ειναι σημερα για εσας φιλοι και προχθες για εμενα,που ειμαι 57 ετων και παραπανω απο 30 συναπτα ετη τεκτων,μυημενος στα υψιστα και ευχαριστω ολους τους Αδελφους μου γι’αυτο,να μαθουμε ολοι μαζι οτι .....

ΑΚΟΥΣΑΤΕ ΑΚΟΥΣΑΤΕ !!!!

ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΕΙΝΑΙ 2 ΕΝΝΟΙΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ....  ....  ....  ....  ....

Μαλιστα πολυ καλα ακουσατε ,ολα οσα λενε τα Τεκτονικα Συνταγματα και μαλιστα ολων των Τυπων !!!! και κατι στο οποιο εργαζεται σχεδον ολοκληρος ο πλανητης για τον Σκωτικο Τυπο στην Ελλαδα ειναι .....να μην πω.

Και ιδου πως καταληγω σε αυτο το συμπερασμα ....

Καθομουν και επινα προχθες το πρωι τον καφε μου με εναν πολυ καλο φιλο σε γνωστο καφε της Αθηνας και ακριβως πισω μου ειχα την τυχη να ακουω καποιον που μιλαγε με μεγαλη καψα και παθος για το ποσο σημαντικη ειναι φετος η εργασια του στην Στοα του (της οποιας ανεφερε και το ονομα οπως και του ΑΑΣΤ ,δεν το λεω τυχαια !!!) πιθανον γιατι το πιστευε βεβαια !!!

Θελετε να μαθετε ποια θα ειναι η φετινη κυρια ασχολια σε επιπεδο εργασιων και θεματολογιας μιας ολοκληρης παρακαλω στοας ???

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΧΕΔΙΟ» ....... Ω ΝΑΙ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΤΟΥ ΔΙΑΣΗΜΟΥ HAWKING !!!

Και θα μου πεις που ειναι το κακο ?? και αδικο δεν θα εχεις ....εαν ..... λεω εαν

ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΠΟΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ !!!!  

Γιατι εαν το εχεις διαβασει (που κατα τα αλλα ειναι εξειρετικο σε ενα συγκεκριμενο επιπεδο ) θα εχεις διαπιστωσει αυτο που δυστυχως αγαπητοι Αδελφοι του ΑΑΣΤ εχουν διαπιστωσει ηδη χιλιαδες πριν απο εσας  .....

ΟΤΙ ΘΕΩΡΕΙ ΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΝΕΚΡΗ !!!! ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΑΚΟΥΣΑΤΕ !!!!

ΝΕΚΡΗ !!!  ΝΕΚΡΗ !!!! ΝΕΚΡΗ !!!!

ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΑΤΕ ΜΑΘΕΤΕ ΤΟ !!!!

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΠΕΘΑΝΕ !!!

Μα ειναι δυνατον ?? ποιανου ιδεα ητανε να ασχοληθει μια ολοκληρη στοα με τετοιο θεμα ??? ( να αυτο που λεγαμε,να δουμε θα αναλαβει κανεις την ευθυνη ??)

Ποιος το σκεφτηκε αυτο το «εργο» ??

Και τους Φιλοσοφους στην Εισοδο τι τους θελετε ?? για μνημοσυνο ??

Οταν τους «γνωριζατε» δια της μεθοδου ...?? το ειπατε ???

Και η Μεγαλη στοα αυτο το δεχτηκε ???  εεε ????  ΜΠΡΑΒΟ !!!!!

ΝΑ ΤΟ ΣΤΕΙΛΕΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΑΝ ΝΑ ΣΑΣ ΠΟΥΝ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥΣ !!!!!!

Τι να πουνε δηλαδη ,σιγα να μην το πουνε κατσε πρωτα να δουμε θα πει κανεις πως ητανε δικη του ιδεα ??? η θα κρυφτουνε ολοι ???

Και για να τελειωνω θα σας κανω ενα δωρο ..... τι εστι φιλοσοφια ,ακουστε :

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΕΚΕΙΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΝΑΖΗΤΑΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΜΑΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΕΙ ΜΑΚΡΑΣ Η ΜΙΚΡΗς ΕΜΒΕΛΕΙΑΣ,,,,

ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΕΛΛΟΓΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ...ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ( με τον τροπο που οριζεται η ανθρωπινη ταυτοτητα) ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΔΗΛΑΔΗ ΜΟΝΟ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΚΑΤ'ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΟΙ ΘΕΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ

ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΤΟΥς ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

ΝΑ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΟΥΝ ΤΟ <ΟΝΤΩΣ ΟΝ> ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗς ΚΑΙ ΑΤΟΜΙΚΗς ΥΠΑΡΞΗς ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ Η ΜΟΡΦΗς ΚΑΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΑΥΤΗ ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ

ΓΝΩΣΗ -ΣΟΦΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ....

Και συνεχιζει ..

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΛΟΙΠΟΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΟΓΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ,,ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΑΜΑ ΖΩΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ ,,,ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΙΛΟΣΟΦΗΣΕΙ ΚΑΙ ΑΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ...
ΝΑ ΓΙΑΤΙ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΒΑΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩς ,,,
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥς ΑΝΘΡΩΠΟΥς ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΑΛΕΝΤΑ ΣΤΟΥς ΔΙΑΦΟΡΟΥς ΤΟΜΕΙς ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ ..ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ,,ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΝΤΑΤΙΚΑ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΝ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΧΑΛΑΡΑ ...ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ΒΕΒΑΙΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ...Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΛΟΙΠΟΝ ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΑ-ΕΓΚΥΚΛΙΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗς ΒΑΣΙΚΗς ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗς ....((για τους προφανεις λογους ....το Συστημα Διακυβερνησης στηριζεται σε αμορφωτες και αφιλοσοφητες μαζες υπναγωγΗμενες και χειραγωγουμενες επειδη ειναι ενα Συστημα που προωθει και εχει αναγκη την κοινωνικη ανισορροπια -αδικια , την κοινωνικη στασιμοτητα και την εξελικτικη επιβραδυνση και αναστροφη)) ...

Και τελειωνει ....

ειναι...

ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΑΣ ,,ΝΑ ΑΝΑΓΑΓΟΥΜΕ ΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΠΟΥ ΤΗΣ ΑΝΑΛΟΓΕΙ ,ΝΑ ΤΗΝ ΕΝΔΥΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΞΙΑ ΠΟΥ ΤΗΣ ΕΧΟΥΝ ΣΤΕΡΗΣΕΙ ΤΟΣΟΙ ΑΙΩΝΕς ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΗΣΗς ΤΗς ΑΠΟΜΟΝΩΣΗς ΚΑΙ ΑΠΑΞΙΩΣΗς ΤΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΟΡΕΥΣΟΥΜΕ ΣΕ ΜΗΤΡΑ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΕΝ ΓΕΝΕΙ..............

 Ξανασκεφτειτε λοιπον το θεμα,σεβαστειτε ολους αυτους που υπηρξαν πριν απο εμας και εξακολουθουν να «υπαρχουν» ,ολους οσους εμειναν στην ιστορια και στον χρονο ως οι κορυφαιοι ολων των εποχων και σταματειστε τωρα να εργαζεστε σε λαθος χωρο.

Το συγκεκριμενο εργο αποτελει εξαιρετο αντικειμενο σε κοινωνικο-επιστημονικο επιπεδο και καλα θα κανουν ολοι λιγο εως πολυ να το διαβασουν ,αλλα οχι υπο την μορφη και την ενοια την Τεκτονικη.Δεν δεχομεθα ως ΝΕΚΡΟΥΣ τους φιλοσοφους ουτε την Φιλοσοφια και παρα το γεγονος οτι το βιβλιο αυτο το γραφει αυτο ξεκαθαρα κατα βαθος οι συγγραφεις του κανουν ακριβως το ιδιο πραγμα .... φιλοσοφουν !!!

Η σημασία της «τάξης»

Κατά την είσοδό μας στο Ναό αλλά και σε πολλά σημεία του Τυπικού, όλοι οι

Αδελφοί καλούνται να τεθούν «σε τάξη», η οποία ασφαλώς διαφέρει ανάλογα με

τον βαθμό συνεδρίασης. 

Πέραν της τυπικής πειθαρχίας που είναι η εξωτερική σημασία της «τάξης», υπάρχει

και η εσωτερική. Αυτή που σηματοδοτεί το έργο που καλούμαστε να

πραγματοποιήσουμε.

Ο Ερμητισμός μας διδάσκει οτι για να δημιουργήσουμε χρυσό πρέπει να έχουμε

χρυσό. Αυτή η πολύ σοφή ρήση σηματοδοτεί και το έργο που υπηρετούμε.

Αυτή η αρχή, που αποτελεί την βάση της Αλχημείας, συμβολίζει οτι προσερχόμενοι

στην Στοά και τις εργασίες της, δεν καλούμαστε με κανένα τρόπο να

πραγματοποιήσουμε ένα έργο εκ του μηδενός. Ερχόμαστε για να

πολλαπλασιάσουμε τον προϋπάρχοντα από την θεϊκή ύπαρξή μας χρυσό, και να

καταστήσουμε χρυσό όλη μας την ύπαρξη.

Κάθε όν, σε οποιοδήποτε από τα τέσσερα βασίλεια και εάν ανήκει (ορυκτό, φυτικό,

ζωϊκό ή ανθρώπινο) έχει θεϊο σπινθήρα μέσα του, διότι προέρχεται από την θεία

πηγή. Η μορφή που έχει στο πεδίο στο οποίο ζούμε είναι απλά αποτέλεσμα

διαφορετικών κραδασμών, διαφορετικού επιπέδου ζωής.

Το ορυκτό, απλά μεταβάλει τον όγκο του, το φυτικό μεταβάλει τον όγκο του και

πολλαπλασιάζεται, το ζωϊκό μεταβάλει τον όγκο του, πολλαπλασιάζεται και

μετακινείται με την θέλησή του, ενώ το ανθρώπινο, μεταβάλει τον όγκο του,

πολλαπλασιάζεται, μετακινείται με την θέλησή του και έχει αυτοσυνείδηση.

Αυτή η αυτοσυνείδηση, είναι η επίγνωση της επουράνιας καταγωγής μας. Η

υποσυνείδητη γνώση οτι κάτι το θεϊκό ενυπάρχει μέσα μας. Η υποψία οτι σε αυτόν

τον κόσμο δεν ήρθαμε απλά για να περάσουμε καλά, γιατί απλά νοιώθουμε οτι κάτι

άλλο, κάτι που δεν μπορούμε να περιγράψουμε με λόγια γήϊνα, συμβαίνει με την

ύπαρξή μας και τον σκοπό της.

Αλλωστε αυτός είναι και ο λόγος που εμείς οι Τέκτονες ήρθαμε στον Τεκτονισμό.

Για την γνώση. Όχι την εκγυκλοπαιδική. Αυτή δίνεται απλόχερα από τα σημερινά

μέσα. Την γνώση του εαυτού μας, του σύμπαντος και των κανόνων της

δημιουργίας. Και μέσα από αυτή τη γνώση θα κατανοήσουμε καλύτερα όλα όσα

μας συμβαίνουν καθημερινά και δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Όλα όσα

συμβαίνουν γύρω μας και ο κόσμος δίνει βιαστικές εξηγήσεις που βολεύουν την μία

ή την άλλη κατάσταση, και που νομίζει έτσι οτι απάντησε σε όλα του τα

ερωτήματα, ενώ αλοίμονο δεν γνωρίζει οτι τις περισσότερες φορές είναι σε

εντελώς λάθος δρόμο.

Αυτή η αναζήτηση της επουράνιας πηγής μας, της πηγής εκείνης από την οποία

προήλθε ο,τιδήποτε αισθανόμαστε σήμερα οτι υπάρχει, εκπόρευσε κάποια στιγμή

την πλήρη αρμονία και τάξη. Η πλήρης αρμονία και τάξη αυτή, περνώντας από

διάφορα στάδια τα οποία δεν είναι ούτε του παρόντος ούτε και του βαθμού που

συνεδριάζουμε να εξηγήσουμε, κατέληξε στην δημιουργία του υλικού κόσμου όπως

τον γνωρίζουμε σήμερα γύρω μας.

Αυτός όμως ο κόσμος, για να φτάσει στην σημερινή του μορφή, έχασε το

μεγαλύτερο μέρος της αρμονίας του. Εχασε το μεγαλύτερο μέρος της τάξης του. Ο

γνώμωνας είναι πάνω από τον διαβήτη. Οι βέβηλες σκοπιμότητες, οι ιδιοτελείς

σκέψεις, το προσωπικό αντί του συλλογικού συμφέροντος κυριάρχησαν σε κάθε

εκδήλωση της ζωής μας. Η αρμονία των σφαιρών που άκουγε ο Πυθαγόρας

(άκουγε όχι με βιολογικό τρόπο) δεν ακούγεται πιά. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη πλέον

από την μύηση για να «ακούσει» αυτήν την αρμονία. Εχει ανάγκη από την μύηση

για να αφουγκρασθεί την καταγωγή του. Εχει ανάγκη από την μύηση, την οποία

ανάγκη δεν είχε κάποτε, για να αισθανθεί τον κραδασμό της θείας καταγωγής του.

Με την μύηση, λοιπόν, τίθεται «σε τάξη» για να προσελκύσει την παγκόσμια τάξη

που χάθηκε στο πέρασμα των αιώνων.

Η φυσική, ως βέβηλη προέκταση της μεταφυσικής, μας διδάσκει οτι θέτοντας σε

κραδασμό ένα πεδίο, τίθενται σε κραδασμό όλα τα υπόλοιπα πεδία. Βάζουμε λοιπόν

τον εαυτό μας συμβολικά «σε τάξη» προκειμένου να «καλέσουμε» την τάξη του

σύμπαντος να εκδηλωθεί μέσα μας.

Συντονιζόμαστε με τον ουράνιο κραδασμό για απολαύσουμε τα ευεγερτήματά του.

Αυτό δεν γίνεται απότομα. Γίνεται σταδιακά. Με την αδιάκοπη επανάληψη του

Τυπικού το οποίο, εάν είναι όπως του Τύπου μας αυθεντικό, είναι από μόνο του

ένας επουράνιος κραδασμός. Η αφή της επτάφωτης, μας συντονίζει με τις δυνάμεις

των επτά πλανητών (Ηλιος, Αφροδίτη, Αρης, Ερμής, Ζεύς, Σελήνη, Κρόνος). Μας

ενεργοποιεί τα επτά chakras. Σηματοδοτεί τα επτά κύρια προτερήματα αλλά και τα

επτά αντίθετά τους ελαττώματα. Σηματοδοτεί και τα ελατώματα γιατί ανά πάσα

στιγμή κινδυνεύουμε να συμψηφίσουμε κάθε μας πράξη με κάποια αδυναμία μας.

Και τότε πάμε πίσω αντί μπροστά.

Το σύμπαν βρίσκεται σε πλήρη αρμονία εντός της Στοάς με το άνοιγμα των

εργασιών. Κι’ εμείς όντας σε τάξη, καλούμε την τάξη του σύμπαντος. Το τέλος του

δρόμου αυτού που επιλέξαμε, ο τελευταίος βαθμός όλων των τεκτονικών Τύπων, ο

33ο ή ο αντίστοιχος σε κάθε Τύπο, έχει σαν ρητό του το ORDO AB CHAO, που

σημαίνει «Τάξη εκ του Χάους». Πριν αναζητήσουμε όμως την τάξη, οφείλουμε

αδιάκοπα να βρούμε το χάος μέσα μας. Να το αναζητήσουμε στις σκέψεις μας και

στις επιλογές μας, στην όποια δράση μας. Οφείλουμε να βγάλουμε στην επιφάνεια

όποιο χάος διέπει την ύπαρξή μας και να το βάλουμε απέναντί μας. Αυτό και μόνο

είναι το πρώτο αλλά σημαντικότερο βήμα μας. Αμέσως μετά το επόμενο στάδιο

έρχεται σχεδόν αυτόματα. Το χάος, συντονιζόμενο με την απίστευτης δύναμης

εξ’αιτίας της μύησης που δεχθήκαμε, επιθυμία μας να αλλάξουμε, θα αρχίσει να

μετασχηματίζεται σε τάξη.

Τότε θα έχουμε τεθεί σε τάξη όχι μόνο εξωτερικά αλλά και μέσα μας.

Τα παραπανω εστειλε στο blog ενας Αδ.'. απο Ταγμα που εξακολουθει να "εργαζεται" σε Αρχαια και Αρχεγονα Τυπικα και που αποτελει για πολλους ενα απο τα λιγα που εχουν "νοημα" στις μερες μας που ολα εχουν γινει ιδια,οπως ελεγε και το προηγουμενο αρθρο.Τα συμπερασματα δικα σας.