1η Διεθνής Θερινή Τεκτονική Συνάντηση στην Αθήνα

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

1η Διεθνής Θερινή Τεκτονική Συνάντηση

Ανάβυσσος Αττικής

27-31 Αυγούστου

Η πρώτη διεθνής θερινή τεκτονική συνάντηση θα γίνει στην Ανάβυσσο Αττικής, το διάστημα μεταξύ 27 και 31 Αυγούστου 2014.

Η συνάντηση είναι μια μοναδική ευκαιρία για τέκτονες από όλο τον κόσμο, καθώς και για όσους ενδιαφέρονται για τον Ελευθεροτεκτονισμό, να συναντηθούν, να γνωρισθούν και να συζητήσουν τις απόψεις τους, απολαμβάνοντας με την οικογένεια ή τους φίλους τους μια καλοκαιρινή ανάπαυλα σε μία παραλία της Αττικής.

Οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία, σε χαλαρό, καλοκαιρινό περιβάλλον, να επικοινωνήσουν, να ανταλλάξουν ιδέες και σκέψεις, να δουν παλιούς φίλους και να κάνουν νέους.

Στόχος της συνάντησης είναι να συζητηθούν θέματα που απασχολούν την Αδελφότητα σήμερα: Ο ρόλος του Τεκτονισμού τον 21ο αιώνα, Κανονικότητα, αναγνωρίσεις και αδελφικές σχέσεις, Τεκτονική έρευνα κ.ά.

Στην πρώτη διεθνή θερινή τεκτονική συνάντηση έχουν προγραμματισθεί διάφορες εκδηλώσεις και δύο τύποι ομιλιών: διαλέξεις, κατά τη διάρκεια των συνεδριάσεων από διακεκριμένους προσκεκλημένους ομιλητές, και σύντομες παρουσιάσεις από τους συμμετέχοντες στη συνάντηση.

Έχουν προσκληθεί και θα μιλήσουν, μεταξύ άλλων, οι: John Belton, Dr. Ric Berman, Dr. Eveline Durie, Antti Talvitie, Dr. Anna Zarkada κ.ά.

Στην ιστοσελίδα της εκδήλωσης έχει αναρτηθεί το πρόγραμμα καθώς και μία σειρά ενδεικτικών θεμάτων για σύντομες παρουσιάσεις από τους συμμετέχοντες.

Η πρώτη διεθνής θερινή τεκτονική συνάντηση θα γίνει στο Alexander Beach, ένα ξενοδοχείο 4* που βρίσκεται στην Ανάβυσσο, σε μια βραβευμένη με γαλάζια σημαία παραλία, 47χλμ. από το κέντρο της Αθήνας. Για τη συνάντηση έχουν προβλεφθεί διάφοροι συνδυασμοί διαμονής και συμμετοχής, ενώ ειδικά για όσους κατοικούν στην Αθήνα, υπάρχει η δυνατότητα συμμετοχής σε όλες τις εκδηλώσεις και δραστηριότητες χωρίς να απαιτούνται διανυκτερεύσεις στο ξενοδοχείο.

Πληροφορίες για την 1η Διεθνής Θερινή Τεκτονική Συνάντηση: http://www.masonic-events.org/

Σελίδα Facebook: https://www.facebook.com/masonicevents

Ο Αιγυπτιακός Τεκτονισμός 

και τα Arcana Arcanorum

Αγαπητοί φίλοι καλημέρα,

φιλοξενούμε σήμερα την εξαιρετική εργασία του φίλου του blog κ.κ. Παναγιώτη Λιβιεράτου επικεφαλής του Τάγματος Α.Α.Α.Τ. Μισραίμ Μέμφις στην οποία γίνεται εκτενής παρουσίαση του τύπου καθως και των Arcana Arcanorum. Να αναφέρω εδώ πως είναι ισως ο μοναδικός τύπος στην Ελλάδα που εμπεριέχει το συγκεκριμένο σύστημα και αποτελεί έναν απο τους τελευταίους τόσο παραδοσιακούς και αυθεντικούς τεκτονικούς οργανισμούς.

Ο Αιγυπτιακός Τεκτονισμός και τα Arcana Arcanorum

Εισήγηση στο Συνέδριο «Εσωτερικές Παραδόσεις στον Αρχαίο και Σύγχρονο κόσμο». Ιούνιος 2012 http://www.hypatia.gr/Conference/Hellenic/GrBase.html

 

  

Αγαπητοί Σύνεδροι,

Θεωρώ σκόπιμο να τονίσω κατ’ αρχήν ότι το θέμα του Τεκτονισμού δεν είναι ένα θέμα άγνωστο γενικά στο συγκεκριμένο ακροατήριο όπως εσείς. Θα προσπαθήσω γι’ αυτό να επισημάνω τα διαφορετικά σημεία που πρεσβεύει ο Αιγυπτιακός Τεκτονισμός, και τί είναι τα Arcana Arcanorum.

Οταν αναφερόμαστε σε Τεκτονισμό εννοούμε ΜΥΗΣΗ, επομένως μιλάμε για μία καθαρά βιωματική διαδικασία που επιτελείται από το άνω και στοχεύει στην επανασύνδεση του ανθρώπου με την θεία πηγή του.

Ο Αιγυπτιακός Τεκτονισμός εκφραζόμενος μέσω των Τύπων Μισραΐμ και Μέμφις, έχει ιδιαίτερη αδυναμία σε αυτό το γεγονός. Η κάθοδος του άνω θα πρέπει να συνδυάζεται αναπόφευκτα με την άνοδο του κάτω, δηλαδή την επιθυμία του μυούμενου να έλθει σε επαφή με την πηγή του. Και αυτή η πλήρης διαδικασία αποτυπώνεται από τα δύο τρίγωνα, το ανερχόμενο και το κατερχόμενο, ή αλλιώς από τον γνώμονα και τον διαβήτη.

Η ονομασία «Αιγυπτιακός» προέρχεται από το γεγονός ότι βασίζεται στην Ερμητική διδασκαλία. Ο Ερμητισμός, πιστεύει ότι κάθε άνθρωπος έχει ένα θείο κέντρο μέσα του, το οποίο ενυπάρχει και αναμένει την αφύπνισή του. Η αφύπνιση αυτή πραγματοποιείται μέσα από την μυητική διαδικασία. Ο άνθρωπος μπορεί να φτάσει στην τελειότητα και να προσεγγίσει τον Υπέρτατο Νου, μόνον με την γνώση που δεν θα είναι προϊόν επιστήμης αλλά Μύησης.

Η μυητική διαδικασία, προκειμένου να πραγματοποιηθεί οφείλει να βασίζεται σε τρείς αυστηρές αρχές:

• Κατάλληλος μυητής ο οποίος κατέχει το μυητικό  χρίσμα,
• αυθεντικό Τυπικό και
• μυούμενος διατεθειμένος να θυσιάσει τον κατώτερο «εγώ» προς χάριν του ανώτερου εαυτού και της αφύπνισης του θείου κέντρου.

Αυτές οι αρχές εφαρμόζονται σε όλες τις αυθεντικές μυητικές σχολές, αποτέλεσαν δε και τα χαρακτηριστικά του Γνωστικισμού. Γι’ αυτόν τον λόγο ο Ερμητισμός έχει ονομασθεί «μη χριστιανικός γνωστικισμός». Στον Γνωστικισμό όπως και στον Ερμητισμό υπάρχει η έννοια του «Λόγου». Όταν λέμε «Λόγος» εννοούμε την οδό της αποκατάστασης της σύνδεσης με την θεία πηγή μας η οποία χάθηκε εξ’ αιτίας της πτώσης του Ανθρώπου από την αρχέγονη πνευματική κατάστασή του στον κόσμο της ύλης, δηλαδή τον κόσμο όπου κυριαρχούν οι υλικές αξίες αντί των πνευματικών.

Προτού αναφερθώ στην εμφάνιση του Αιγυπτιακού Τεκτονισμού θεωρώ επιβεβλημένο να αναφερθώ στην εξέλιξη του Τεκτονισμού διεθνώς από την εμφάνισή του μέχρι σήμερα. Ο Τεκτονισμός, ως μυητική-φιλοσοφική οργάνωση απευθύνθηκε σε ανθρώπους, οι οποίοι εξ’ αιτίας της κοινωνικής και οικονομικής τους θέσης, είχαν την δυνατότητα πρόσβασης στην πληροφορία αλλά κυρίως στην γνώση. Σήμερα αυτή η πρόσβαση είναι εφικτή σχεδόν από  κάθε πολίτη αυτού του πλανήτη. Την εποχή όμως που ξεκίνησε ο Τεκτονισμός η πρόσβαση αυτή ήταν προνόμιο μόνον της άρχουσας τάξης.

Αυτή η άρχουσα πολιτική, κοινωνική και θρησκευτική τάξη δυστυχώς αλλοίωσε τον χαρακτήρα του Τεκτονισμού σε πολλές περιπτώσεις, αφού τον χρησιμοποίησε για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της.  Πολύ εύκολα λοιπόν οι διάφορες Τεκτονικές οργανώσεις μετασχηματιζόντουσαν σε ένα εφαλτήριο πολιτικής, σε μία λέσχη ανταλλαγής εξουσίας και σε μέσο πολιτικής επιρροής. 

Τέκτονες με καλές προθέσεις εύκολα μπερδεύονταν με την πολιτική εξουσία, ή γινόντουσαν το μέσον για την άνοδο κάποιων άλλων σε ανώτερα κοινωνικά ή πολιτικά σκαλοπάτια.

Αντί δηλαδή ο Τεκτονισμός να λειτουργήσει ως αριστοκρατικός θεσμός επιλέγοντας τους έτοιμους να λάβουν αυτήν την γνώση, λειτούργησε ως «αριστοκρατικός» θεσμός με τα κοινωνικά κριτήρια της αριστοκρατικότητας.

Τέτοιες παρεκτροπές συνέβησαν σε όλους τους Τεκτονικούς Τύπους. Και στον Αιγυπτιακό Τεκτονισμό. Λίγοι, παραδοσιακοί και αποφασισμένοι, που πίστευαν στην αφύπνιση του ανώτερου εγώ και στις πανάρχαιες αρχές του εσωτερισμού τον διατήρησαν αυθεντικό μέχρι σήμερα.

Έτσι, ενώ έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε δημιουργίες Τεκτονικών σωμάτων για να εξυπηρετηθούν οι ματαιόδοξες επιδιώξεις ορισμένων, ο Αιγυπτιακός Τεκτονισμός διατηρήθηκε αυθεντικός για ιδεολογικούς λόγους, δηλαδή προκειμένου ο μυημένος να βηματίσει στην οδό της επανενσωμάτωσής του με την αρχέγονη πνευματική του κατάσταση, μέσω του κραδασμού της μυητικής οδού.

Από μόνη της η Γνώση αποτέλεσε ανέκαθεν μία ενεργειακή Δύναμη και επιζητούσε πάντοτε να κατέβει στο ανθρώπινο επίπεδο. Η κάθοδος αυτή χρειαζόταν την κατάλληλη προετοιμασία, τον συντονισμό και τον κραδασμό που θα την συνόδευε.

Κάθε Τεκτονικό Τάγμα ακολουθεί κάποιον Τύπο για το τελετουργικό του και έχει και κάποιους κανονισμούς για την λειτουργία του. Ο μεν Τύπος εξασφαλίζει την αυθεντικότητα της μυητικής διαδικασίας, οι δε κανονισμοί δημιουργούν το απαραίτητο πλαίσιο που προστατεύει την όλη δραστηριότητα από εξωτερικές επιρροές.

Οι Τύποι δημιουργήθηκαν από φωτισμένους Εσωτεριστές, για να αποκαταστήσουν την πνευματικότητα που το ανθρώπινο όν έχασε στην διαδρομή της ιστορίας του.

Ο Τύπος είναι αυτός που διέπει το τελετουργικό ή αλλιώς Τυπικό το οποίο λειτουργεί ως μεταφραστής προκειμένου ο Τέκτων να μπορέσει να συντονισθεί με την αρμονία του σύμπαντος που ο άνθρωπος έχασε σταδιακά από την δημιουργία του μέχρι σήμερα.

Και ενώ όλοι οι Τεκτονικοί Τύποι έχουν αυτόν τον συντονισμό, δυστυχώς στην χρονική διαδρομή τους αλλοιώθηκαν σκόπιμα προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις αρνητικές καταστάσεις που περιέγραψα στην εισαγωγή: Προσωπικές φιλοδοξίες, κοινωνική άνοδος, ματαιόδοξες βλέψεις και επιβεβαίωση του «Εγώ» αντί του «Εμείς».

Είναι ευκαιρία να τονίσουμε ότι «αυθεντικό Τυπικό» και «Τεκτονισμός» είναι δύο έννοιες ταυτόσημες. Συμμετοχή στον Τεκτονισμό σημαίνει συμμετοχή στο Τυπικό. Το Τυπικό που διαδραματίζεται μέσω ενός Τύπου, επιτελεί μία ύψιστη λειτουργία της οποίας τίποτα δεν φαίνεται, ούτε ακούγεται. Η αυστηρότατη τήρηση του Τυπικού, είναι μονόδρομος. Αποτελεί τον ουσιαστικό σκοπό μιας Τεκτονικής συνεδρίασης, μέσω της οποίας, τα παρευρισκόμενα μέλη, με την θέλησή τους, συμμετέχουν στην σύνδεση, ομαδικά, με την ενεργειακή οντότητα που αποκαλείται «Εγρηγορός» και το οποίο διατηρούν εν ισχύ με την παρουσία τους, και το οποίο με την σειρά του, αμφίδρομα τροφοδοτεί τα μέλη με την Ισχύ του. «Εγρηγορός» ονομάζεται ο ζωντανός ενεργειακός κύκλος που δημιουργείται από τις ορατές οντότητες που είναι τα μέλη Του Τάγματος, και τις αόρατες που είναι όλοι εκείνοι που ήσαν μέλη του Τάγματος και πέρασαν στην αιώνια Ανατολή, αλλά και άλλες οντότητες σε άλλα επίπεδα ύπαρξης

Γι’ αυτό το λόγο, κάθε προσπάθεια να καταλάβει κανείς ή να εξηγήσει την τελετουργία μόνον συγκινησιακά ή ορθολογιστικά, είναι καταδικασμένη προκαταβολικά σε αποτυχία.

Γίνεται, λοιπόν, κατανοητό ότι «μετασχηματισμός» των Τυπικών ενός Τεκτονικού Τύπου, σημαίνει ακύρωση της μυητικής του δύναμης εξ’ αιτίας της αλλοίωσης του κραδασμού του. Ο μετασχηματισμός αυτός, ο οποίος παρέσυρε και κάποια γραμμή των Τύπων Μισραϊμ και Μέμφις, πραγματοποιούταν για να γίνει το Τάγμα πιο «προσβάσιμο» και πιο «κοινωνικά αποδεκτό». Και φυσικά ακύρωνε ουσιαστικά το Τεκτονικό έργο, μετατρέποντάς το σε μία απλή συνεδρίαση με κάποιο συγκινησιακό περιεχόμενο στην καλύτερη περίπτωση.

Ευτυχώς η αυθεντική γραμμή διασώθηκε έως τις ημέρες μας.

Βασική αρχή του Αιγυπτιακού Τεκτονισμού ήταν και είναι ότι η κοινωνία οφείλει να προσαρμοσθεί στις αρχές της Παραδοσιακότητας και της Μύησης, και  όχι η Μύηση να προσαρμοσθεί στην κοινωνία. Ο Τέκτων οφείλει να μετασχηματίσει τον εαυτόν του, προκειμένου να επηρεάσει το άμεσο περιβάλλον του. Με τον μετασχηματισμό κάθε ανθρώπου ξεχωριστά, με την βελτίωση κάθε κυττάρου, βελτιώνεται το σώμα της ανθρωπότητας.

Λίγα Τεκτονικά Τάγματα σήμερα διεθνώς έχουν διατηρήσει την αυθεντική μορφή του Τυπικού και των κανονισμών, διατηρώντας ολιγομελείς οργανώσεις με προσήλωση στην αυτοβελτίωση μέσω της Γνώσης, η αλλιώς της διεύρυνσης της συνειδητότητας. Μέσα σ’ αυτά και ο Αιγυπτιακός Τεκτονισμός.

Ο Τύπος Μισραΐμ

Τα πρώτα στοιχεία που γνωρίζουμε για τον Τύπο Μισραΐμ, μάς βεβαιώνουν ότι λειτουργούσε στην Νήσο Ζάκυνθο το 1782. η οποία ήταν κάτω από την Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας.

Στοιχεία για την προέλευσή του έχουμε από τον Marco ή Marc Bédarride, ο οποίος μυήθηκε από τον πατέρα του Gad  Bédarride και ο οποίος με την σειρά του μυήθηκε από τον σοφό Πατριάρχη Ananiah, στα μισά του 18^ου αιώνα.

Ο Marc Bédarride γράφει στο βιβλίο του: «De l’Ordre Maçonnique de Misraim, de son antiquité, de ses luttes et de ses progress» (δηλ.: «περί του Τύπου Μισραΐμ, της αρχαιότητάς του, των αγώνων του, και της προόδου του»)

«ο Τεκτονισμός του Μισραΐμ, δεν είναι ένας ανθρώπινος θεσμός, όπως τον φαντάζονται πάρα πολλοί. Αρκεί να μυηθεί κανείς σε αυτόν και να τον μελετήσει, για να αναγνωρίσει σύντομα οτι αυτός, δεν μπορεί να είναι παρά έργο του Παντοδύναμου»

Το 1801, ο Τύπος Μισραΐμ αναβίωσε στην Βενετία από τον Filalete Abraham (βαρώνος Tassone di Modena),και διαδόθηκε αμέσως στην υπόλοιπη Ιταλία και την Γαλλία.

Από τα αναφερόμενα στο βιβλίο του Marc Bédarride προκύπτει οτι ένα μεγάλο μέρος  των βαθμών των Ιλλουμινάτι, Τυπικά, κεραμώσεις κλπ., προέρχονται από τον Τύπο Μισραΐμ.

Μέσα σε ένα κλίμα γενικού εκφυλισμού του αυθεντικού χαρακτήρα του Τεκτονισμού, (ο οποίος επηρεάσε σε ένα βαθμό και τον Τύπο Μισραϊμ, χωρίς όμως ευτυχώς να τον αλλοιώσει, οι Cagliostro, Althotas  και Ιππότης D’Aquino δημιούργησαν ένα ιδιαίτερο είδος Τυπικών, τα Τυπικά της «κλίμακας της Νάπολης» ή «Arcana Arcanorum», που αποτελούν τα Τυπικά των 4 τελευταίων βαθμών του Μισραΐμ. Τυπικά τα οποία απευθυνόντουσαν σε πολύ λίγες οργανώσεις, και ακόμη λιγότερα μέλη τους. Οι αδελφοί Bédarride, συναισθανόμενοι τον κίνδυνο εκφυλισμού αυτών των Τυπικών, επέλεξαν να τα αλλοιώσουν σκόπιμα, προκειμένου αυτό το τελευταίο προπύργιο παραδοσιακότητας να μην εκφυλισθεί ούτε εκλαϊκευθεί στα χέρια και τις πρακτικές ψευτοτεκτόνων.

Ετσι σήμερα, τα Τυπικά αυτά, που είναι ένας ιδιαίτερος Τύπος Τυπικών, τελούνται με την αυθεντική τους μορφή μόνον σε πολύ λίγες οργανώσεις. Μεταξύ αυτών και ο Αρχαίος και Αρχέγονος Ανατολικός Τύπος Μισραΐμ-Μέμφις.

Ο λόγος δημιουργίας των «Arcana Arcanorum» ήταν το γεγονός οτι η παραδοσιακότητα έπρεπε να διαφυλαχθεί μακρυά από τον εκφυλισμό των Ταγμάτων εκείνων που είχαν παρεκτραπεί. Η επαφή με το αόρατο έπρεπε να μείνει στα χέρια λίγων, μακρυά από παρεκτροπές.

Μέσα στο γενικότερο αρνητικό κλίμα που πάντοτε συνόδευε κάθε θετικό δημιούργημα, ευτυχώς δεν έλειψαν οι λίγοι εκείνοι που απαρνήθηκαν τα «μεγαλεία» των μεγάλων Ταγμάτων, την «κοινωνικοποίηση» και τον «εκδημοκρατισμό» για την προσέλκυση μελών. Ο Jules Osselin, ήταν από τους πρώτους που αποστασιοποιήθηκαν από αυτές τις παρεκτροπές και συνέχισαν στις αρχές του Τύπου Μισραΐμ, διαφοροποιούμενοι από τους παραχαράκτες. Συνέχισαν να εργάζονται παραδοσιακά και αθόρυβα. Από τους διαδόχους του προήλθε η μυητική διαδοχή που έφτασε μέχρι τον Giuseppe Darresio και κατόπιν διαδοχικά μέχρι τον Marco Egidio Allegri.

Ο Τύπος Μέμφις.

Τα πρώτα στοιχεία που γνωρίζουμε για τον Τύπο Μέμφις είναι από τον Etienne Marconis de Négre ο οποίος  στα γραπτά του διαβεβαιώνει οτι ο Τύπος Μέμφις είχε ως δημιουργούς του τους Ναΐτες. Πλέον επιβεβαιωμένο είναι οτι προήλθε σε μεγάλο μέρος από την Στοά των οπαδών της Μέμφιδας του Montauban, της οποίας δημιουργός ήταν ο πατέρας του. Επίσης, από τον Σκωτικό Τύπο και από τον Τύπο Μισραΐμ.

Η αυθεντική μυητική διαδοχή και των δύο Τύπων, δηλαδή η μορφή με τα αυθεντικά Τυπικά και τον πρωταρχικό τρόπο λειτουργίας δεν άργησε να φτάσει στα χέρια πολύ λίγων αλλά σημαντικών προσωπικοτήτων,  και τελικά να βρεθεί στα χέρια μιας φωτισμένης προσωπικότητας. Του Marco Egidio Allegri.

Με την ιδιότητα του επικεφαλής και των δύο Τύπων πλέον, ο Marco Egidio Allegri, το  1945, δημιουργούσε τον «Τύπο Μισραΐμ και Μέμφις».

Ο Γυναικείος Αιγυπτιακός Τεκτονισμός

Ο Αιγυπτιακός Τεκτονισμός, εργαζόμενος σε καθαρά «εσωτερικό» επίπεδο, δεν θα μπορούσε να αγνοήσει την διαφορετικότητα της γυναικείας ιδιοσυγκρασίας και την διαφορετική της ενεργειακή και μυητική συμπεριφορά. Γι’αυτόν τον λόγο λειτουργεί στους κόλπους του Ανεξάρτητο Γυναικείο τμήμα, με Γυναικείες Στοές, οι οποίες λειτουργούν με Γυναικεία Τυπικά τα οποία βασίζονται σε Γυναικείους μύθους και σύμβολα. 

Αυτό συμβαίνει για τους εξής λόγους:

Τύποι και Τυπικά δημιουργήθηκαν σε μία κοινωνία σχεδόν αποκλειστικά πατριαρχική, και φυσικά απευθυνόντουσαν σε άνδρες, αφού ήσαν οι μόνοι που ασχολιόντουσαν ενεργά. Χρησιμοποίησαν δηλαδή περισσότερο ανδρικά σύμβολα και συμβολισμούς. Ετσι ο Τεκτονισμός ξεκίνησε χρησιμοποιώντας ως σύμβολα της διδασκαλίας του τα οικοδομικά εργαλεία, γνώριμα στο ανδρικό φύλο. Περνώντας στους υψηλότερους βαθμούς, προβλήθηκε η έννοια της Ιπποσύνης, επίσης ανδρικό γνώριμο.

Σύντομα η Γυναίκα όμως, αναζήτησε και κέρδισε την ισότιμη συμμετοχή της στη ζωή, την εργασία και τις συλλογικές αποφάσεις. Η ισοτιμία αυτή δίκαια έφερε και την ισοτιμία στην Γνώση και την αναζήτηση που προσέφερε ο Τεκτονισμός. Ενώ άλλοι Τεκτονικοί Τύποι επέλεξαν την απλή συμμετοχή της στο ήδη υπάρχον αρρενωπο-προσανατολισμένο σύστημα, χωρίς καμμία προσαρμογή, ο Αιγυπτιακός Τεκτονισμός, χρησιμοποίησε για τις Γυναίκες μέλη του, τα Τυπικά που έφτιαξε ο Allesandro Cagliostro ακριβώς για την Γυναικεία ιδιοσυγκρασία.

Ετσι ο Αιγυπτιακός Τεκτονισμός διατηρεί ξεχωριστές Στοές για Γυναίκες, οι οποίες χρησιμοποιούν Γυναικεία Τυπικά. Τα Τυπικά αυτά, εκτός από τα κοινά σύμβολα και τους κοινούς μύθους για τα δύο φύλα, χρησιμοποιούν Γυναικεία σύμβολα (κύπελλο, δένδρο, Σελήνη) και γυναικείους μύθους (Εύα, Εδέμ, Ισιδα). Η διαφορά τους είναι οτι απευθύνονται στην γυναικεία μυητική συμπεριφορά, την θηλυκή ενέργεια και στοχεύουν στο να ανυψώσουν την Γυναίκα στον πραγματικό της ρόλο.

Οι Τύποι Μισραΐμ και Μέμφις εισηγούνται ότι  ο μυητικός ρόλος της Γυναίκας δεν είναι σε καμία περίπτωση να επαναλαμβάνει τον ρόλο του άνδρα. Ισότητα δεν συνεπάγεται ούτε προϋποθέτει ομοιότητα. Σε κοινωνικό ή επαγγελματικό επίπεδο αυτό μπορεί να μην ενοχλεί ως ένα βαθμό, αλλά όταν μιλάμε για μύηση, για ανύψωση της συνειδητότητας, οφείλουμε να λάβουμε υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της γυναίκας.

Ο Αιγυπτιακός Τεκτονισμός σέβεται απόλυτα το γεγονός οτι η ανδρική μύηση είναι Ηλιακή, ενώ η Γυναικεία Σεληνιακή.

Αυτή η διαφορετική για τα δύο φύλα διαδικασία, δημιουργεί την εσωτερική και μυητική αρμονία αλληλοσυμπλήρωσης. Αυτή η αλληλοσυμπλήρωση των δύο πόλων λείπει στις μέρες μας. Αυτή, εάν υπήρχε, θα αντανακλούσε στο υλικό πεδίο και θα επηρέαζε κάθε εκδήλωση της ζωής του ανθρώπου-άνδρας και του ανθρώπου-γυναίκα, οι οποίοι υποφέρουν σήμερα στις μεταξύ τους σχέσεις πληρώνοντας το τίμημα της ομοιότητας και της μη ενεργειακής εναρμόνισης.

Ο Αιγυπτιακός Τεκτονισμός, μέσα από τους Τύπους Μισραΐμ και Μέμφις, λειτουργεί σήμερα με διακριτές Στοές για Ανδρες και Γυναίκες σεβόμενος την διαφορετική μυητική συμπεριφορά των δύο φύλων. Δεν δέχεται τον κοινωνικό χαρακτήρα του Τεκτονισμού, αλλά μόνον τον Μυητικό και την προσήλωση στον Εσωτερισμό.

Ποιά είναι συνοπτικά αυτά τα χαρακτηριστικά που είχαν αυτοί οι δύο Τύποι, τα οποία διατηρούνται μέχρι σήμερα  στον Τύπο Μισραΐμ-Μέμφις:

1.    Προσπάθεια προσαρμογής της κοινωνίας στην μύηση και όχι της μύησης στην κοινωνία.

2. Υπέρτατη πράξη του τέκτονα οφείλει να είναι η θυσία, εννοώντας τη θυσία του κατώτερου εαυτού προκειμένου να αναδυθεί ο ανώτερος εαυτός που βρίσκεται μέσα μας

3.    Αυθεντικά Τυπικά.

4.    Μυήσεις μόνον ατομικές και ποτέ ομαδικές.

5.    Απαγόρευση είσπραξης μυήτρων.

6.    Η απόκτηση βαθμού, δεν αποτελεί δεδομένο γεγονός που συντελείται νομοτελειακά μετά από συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Οι βαθμοί είναι μόνον καταστάσεις συνείδησης.

7.    Οχι εκλογικές διαδικασίες.

8.    Διαφορετικά Τυπικά για άνδρες και γυναίκες.

Ο Τύπος Μισραΐμ-Μέμφις, όπως διατηρήθηκε αθόρυβα και χωρίς τυμπανοκρουσίες (όπως άλλωστε του ταιριάζει) περιέχει τρείς σειρές βαθμών: 

Την Συμβολική, την Φιλοσοφική και την Ιλλουμινιστική. Στους δε τελευταίους του βαθμούς (από τον 90^ο και πάνω) περιλαμβάνονται τα Arcana Arcanorum.

Ο Αιγυπτιακός Τεκτονισμός, εφαρμοζόμενος με τις αυθεντικές του αρχές, όπως αυτές περιγράφονται πιο πάνω, δημιουργεί στον αναζητητή, τις συνθήκες εκείνες που θα του δώσουν την ευκαιρία να βρεί μέσα του τις αρετές εκείνες που οφείλουν να αφυπνισθούν, για να συναντήσουν την Γνώση που ενυπάρχει σε κάθε άνθρωπο. Πρόκειται για την ενεργοποίηση της περίφημης ακροστοιχίδας V.I.T.R.I.O.L. Που σημαίνει «επισκέψου το εσωτερικό της Γης και ανερχόμενος θα βρείς την απόκρυφη λίθο». Το οποίο αποσυμβολιζόμενο εννοεί να σκάψουμε βαθειά στον εσωτερικό μας κόσμο για να βρούμε τα κρυμένα μυστικά της ύπαρξής μας.

Επιδιώκει να αφυπνίσει τις αξίες εκείνες που βρέθηκαν σε έκπτωση στην πορεία της ανθρωπότητας. Την ανιδιοτέλεια, την συμπαντική δικαιοσύνη που διαφέρει πολύ από την ανθρώπινη εφαρμογή της, την πραγματική ελευθερία που είναι απελευθέρωση από πάθη και προκαταλήψεις και όχι ανεξέλεγκτη δράση σύμφωνα με τις επιθυμίες του καθενός, την φιλανθρωπία στην πραγματική της διάσταση και όχι ως επίδειξη εγωϊσμού και ισχύος, την ικανοποίηση από την αγάπη σε κάθε δημιούργημα του Θεού, την μη αναμονή καμμιάς ανταμοιβής, παρά μόνον της συμπαντικής.

Ο Τέκτων, οφείλει να γίνει υποδοχέας φωτός, προκειμένου να γίνει και πηγή φωτός για τους άλλους, με την στάση ζωής και το προσωπικό του παράδειγμα. Η αλλαγή αυτή στάση ζωής, θα προέλθει από την αλλαγή προσανατολισμού, την οποία θα επακολουθήσει μία δημιουργία φωτισμένης προσωπικότητας, η οποία δεν έχει τίποτα το κοινό με την επιδειξιομανή προσωπικότητα της εποχής μας, αλλά θα ακτινοβολεί σε εκείνους που ξέρουν να δούν. Μία προσωπικότητα που θα είναι αθόρυβη στο υλικό πεδίο, εκπέμποντας όμως αρμονία και ρυθμό στο συμπαντικό. 

Από μία τέτοια προσωπικότητα θα προκύψει η πραγματική κοινωνική προσφορά του Τεκτονισμού. Από μία τέτοια προσωπικότητα θα προκύψει μία μαχητική παρέμβαση στην αρνητικότητα των καιρών μας. Από μία τέτοια προσωπικότητα θα προκύψει φιλάνθρωπο έργο. Η φιλανθρωπία δεν μπορεί να αποτελεί απλά μία μετάθεση αγαθών η οποία δημιουργεί εξαρτημένους. Η πραγματική έννοια της φιλανθρωπίας πρέπει να λαμβάνει υπόψη της τον φιλανθρωπούμενο και όχι τον εγωϊσμό του φιλανθρώπου.

Mία τέτοια μεταμορφωμένη και μετασχηματισμένη προσωπικότητα θα συντελέσει στον μετασχηματισμό ολόκληρης της κοινωνίας και του πλανήτη γενικότερα.

Παναγιώτης Λιβιεράτος

 Ο Τεκτονισμός και ο απόηχος της Γαλλικής Επανάστασης

 Η Γαλλική επανάσταση, κληροδότησε στον Ελευθεροτεκτονισμό μία τριλογία, που κοσμεί σχεδόν όλα τα Τεκτονικά μέγαρα του κόσμου. Σε όποιο Τάγμα και να πάει κανείς, βλέπει το σύνθημα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΙΣΟΤΗΤΑ-ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ.

Ομως, όπως όλα τα συνθήματα, και παρερμηνεύθηκε και καπηλεύθηκε.

 Ο αληθινός τέκτονας όμως πρέπει να βρίσκει την πραγματική ερμηνεία πίσω από τα απλά συνθήματα. Να την διαδίδει και να την σέβεται, αποθώντας αυτό που οι άλλοι για λόγους δημοσίων σχέσεων υιοθετούν. Ο τέκτονας δεν πρέπει να λαμβάνει υπόψιν του τί είναι ευχάριστο αλλά τί είναι χρήσιμο.

Αλλωστε, τί ακούσαμε πριν μπούμε μέσα στο Τάγμα που ο καθένας υπηρετεί και ακούμε σχεδόν κάθε φορά; οτι ο κυριώτερος εχθρός μας είναι ο εαυτός μας.

Αντί να θεωρούμε ότι με το σύνθημα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μας δόθηκε η δυνατότητα να κάνουμε ότι θέλουμε, μήπως θάπρεπε να σκεφτούμε οτι ελευθερία είναι να ελευθερωθούμε από την κακή μας πλευρά; 

Μήπως πρέπει να σκεφτούμε οτι κάνοντας ο καθένας ότι εκείνος θεωρεί σωστό για τον εαυτόν του χωρίς να υπολογίζει τους άλλους και το σύνολο, τότε βλάπτει την κοινωνία και μέσα από αυτήν και τον ίδιο; Μήπως πρέπει να υπολογίσουμε ότι ελευθερία είναι να ελευθερώσεις τον εαυτόν σου από τον εγωϊσμό σου. Αλλά και από τα άλλα ελαττώματα. Είναι καλύτερα να αναρωτηθούμε ότι ο ακατέργαστος λίθος πρέπει να ελευθερωθεί από τα εξογκώματά του, και μεταφορικά εμείς οι ίδιοι από αυτά που ονομάζουμε πάθη και προκαταλήψεις

Αντί να νομίζουμε ότι λέγοντας ισότητα εννούμε ισοπέδωση των πάντων σε ένα ίδιο επίπεδο, μήπως κάνουμε λάθος; Βεβαίως ειδικώς ως τέκτονες πρέπει να αγωνιστούμε για την ισότητα ευκαιριών σε όλα τα επίπεδα. Όμως θα φτάσουν όλοι στο ίδιο επίπεδο όταν τους δοθούν όλες οι ευκαιρίες; Όχι βεβαια. 

Ακόμα και αυτή η ίδια η αίτηση στον τεκτονισμό ξεχωρίζει κάποιους από κάποιους άλλους. Κάποιοι δεν ενδιαφέρονται παρά μόνον για τα υλικά θέματα και τον τεκτονισμό τον θεωρούν περιττή ενασχόληση. Ακόμη όμως και ανάμεσα στα μέλη της παγκόσμιας τεκτονικής κοινότητας, δεν είναι όλοι ίδιοι. Κάποιοι αναλώνονται μόνο στο πώς θα τους απονεμηθεί κάποιος βαθμός, χωρίς να τον αξίζουν, για να επβάλλουν την άποψή τους στους υπόλοιπους. Κάποιοι άλλοι πηγαίνουν για να απολαύσουν την πανάρχαια αξία της μύησης. Άρα δεν μπορούν να καταλήξουν όλοι στο ίδιο τέρμα. 

Μήπως αντί να βοηθά ο τέκτονας όποιον έχει ανάγκη, παρασύρεται στο να προτιμά συνοδοιπόρους του στον τεκτονισμό νομίζοντας ότι έτσι υπηρετεί την αδελφότητα και την αλληλεγγύη; και πώς δικαιολογείται αυτό όταν όλα τα λάθη που βλέπουμε γύρω μας στην καθημερινή μας ζωή, στην πολιτική, στην επαγγελματική μας ενασχόληση, γίνονται και εξαιτίας της αναξιοκρατίας; 

Ο τέκτονας μαθαίνει οτι κάθε δημιουργημα του θεού έχει αξία, αξίζει την προσοχή μας και την αγάπη μας, απλά και μόνον γιατί είναι κύτταρο του ίδιου οργανισμού μαζί με μας.

Θα πρέπει επομένως να βοηθάμε όποιον έχει την ανάγκη μας και όχι όποιον έτυχε να βρεθεί στον δρόμο μας, στην στοά μας, ή στην παρέα μας. Γιατί τότε έχουμε υπηρετήσει την λανθασμένη έννοια της αδελφότητας. Αν όχι τότε δεν φερθήκαμε αδελφικά αλλά συμφεροντολογικά, αφού το κάνουμε για να εκμεταλλευθούμε την βοήθεια που δώσαμε, εισπράττοντας τα ευχαριστώ και τα θετικά βλέματα.

Ο τέκτονας είναι υποχρεωμένος να πολεμήσει με τον εαυτόν του, αν θέλει να είναι άξιος των όρκων που έδωσε ενώπιον Θεού και ανθρώπων. Τότε θα μπορεί να θεωρεί τον εαυτόν του ενταγμένο στο Εγρηγορός του Τάγματός μας. Και να είναι υπερήφανος γιαυτό.

Η εργασία ανήκει στον αδ. Λ.Φ τον οποίο ευχαριστούμε  πολύ.